Οι Έλληνες γιατροί στην αρχαιότητα έδιναν μεγάλη σημασία στην υγιεινή στην περιποίηση του σώματος και στις σωματικές ασκήσεις. Για τους άντρες αλλά και για τις
γυναίκες η γυμναστική φαινόταν απαραίτητη για την υγεία και την ευεξία...
Τα παιδιά μάθαιναν από μικρά να κολυμπάνε και να πλένονται στα ποτάμια και στις θάλασσες. Ειδικά τα Σπαρτιατόπουλα έκαναν κάθε μέρα μπάνιο ακόμα και τον χειμώνα
στον Ευρώτα ποταμό.
Ο Πεισίστρατος και οι γιοί του ,στον 6ο αιώνα, εφοδίασαν την Αθήνα με κρήνες μνημειώδες, όπου έρχονταν οι γυναίκες να γεμίσουν τις στάμνες τους, αλλά επειδή οι
κρήνες είχαν ψηλά τους κρούνους τους μπορούσαν να σταθούν ακριβώς κάτω από τον κρούνο και να κάνουν το "ντους" τους.
Αν η κρήνη έχει και μια λεκάνη, που μαζεύει τα νερά ,απαγορεύονταν να κάνει κανείς μπάνιο για να αποφύγει κάθε μίανση.
Οι Αθηναίες της αστικής τάξης έκαναν μπάνιο στο σπίτι τους σ' ένα λουτρό ή σε μια γούρνα με πόδια που βρισκόταν σ' ένα δωμάτιο στο γυναικωνίτη. Είναι μια σκηνή
που συχνά παριστάνουν τ' αγγεία.
Οι Έλληνες δεν γνώριζαν το σαπούνι. Οι αθλητές στο γυμναστήριο αλειφόταν με λάδι και με άμμο, μετά καθάριζαν το δέρμα με τη στλεγγίδα και μετά πλένονταν. Στο
μπάνιο χρησιμοποιούσαν ή ανθρακικό άλας απο ακάθαρτη σόδα, ορυκτό ή διάλυση ποτάσας που την έφτιαχναν με στάχτη από ξύλα, ή μια ειδική άργιλο(σμήγμα χαλαστρίου, κιμωλία).
Σήμερα η Κίμωλος, παράγει ακόμα ένα είδος ασβεστολιθικής πέτρας πλούσια σε σόδα που ονομάζεται κιμωλία.
Περιποιόντουσαν τα μαλλιά ,το μουστάκι και τα γένια και το μήκος ήταν ανάλογα με την μόδα της εποχής. Ο κουρέας περιποιείται επίσης τα νύχια των ποδιών και των
χεριών. Μόνο στα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου οι Έλληνες άρχισαν να ξυρίζουν τελείως τα γένια και το μουστάκι τους. Στην κλασσική εποχή το ξυράφι είναι γυναικείο "αξεσουάρ" κι όχι αντρικό για να
εξαφανίζουν τις παραπανίσιες τρίχες. Επίσης για τον ίδιο λόγο τις έκαιγαν στη λίχνο ή τις έβγαζαν με ειδικές κρέμες. Χρησιμοποιούσαν επίσης διάφορα αρώματα που τ' αγόραζαν στο ΜΥΡΟΠΩΛΕΙΟΝ και
φτιασίδια.
Μόνο οι εταίρες χρησιμοποιούσαν και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα το άσπρο χρώμα του ανθρακικού μόλυβδου και το κόκκινο της αγχούσας (φυτό από τη ρίζα του οποίου
εξάγεται ερυθροβαφή ) έβαφαν επίσης τα μάτια τους και τα φρύδια(μαύρα ή καστανά) ήξεραν επίσης και τη χρήση του....σουτιέν(στρόφιον).
Μετά τους μηδικούς πολέμους σχεδόν μόνο τα παιδιά έχουν μακριά μαλλιά, όταν πλησιάζουν στην εφηβεία τα κόβουν και τα αφιερώνουν στους θεούς. Ακριβώς το αντίθετο
συμβαίνει στην Σπάρτη: Τα παιδιά έχουν κομμένα σύριζα τα μαλλιά τους και οι ενήλικοι έχουν αυτή τη μακριά κόμη, που μιμούνται στην Αθήνα μόνο οι κομψευμένοι της τάξης των ιππέων.
Τα γένια τους τα έκοβαν συχνά σαν κολλιέ στην αρχαϊκή εποχή αλλά στην εποχή του Περικλή τα άφηναν πάνω στα μάγουλα, και στο πηγούνι τα έκοβαν σε σχήμα οβάλ ή
μυτερά.
Αντρες και γυναίκες χτενίζονταν κατά τον ίδιο τρόπο την αρχαϊκή εποχή αλλά οι Αθηναίες της κλασσικής εποχής διατήρησαν και μάλιστα έκανα πιο περίπλοκα τα
χτενίσματα που οι άντρες τους είχαν πια εγκαταλείψει. Δεν άφηναν τα μαλλιά τους λυμένα να κυματίζουν επάνω στους ώμους τους παρά μόνο σε ορισμένες γιορτές, τα κοντά μαλλιά ήταν ο κανόνας μόνο
για τις δούλες.
Οι ελεύθερες γυναίκες έκοβαν τα μαλλιά τους μόνο όταν πενθούσαν. Οι κοπέλες συχνά φορούσαν κορδέλες για να κρατάνε τα μαλλιά τους ψηλά στο κεφάλι και άφηναν
ελεύθερο μόνο το μέτωπο.
Οι αρχαιολόγοι βρήκαν χτένες στις ανασκαφές λόγου χάρη στην Αγορά της Αθήνας μια διπλή χτένα από ξύλο ελιάς με 31 λεπτά δόντια από τη μια πλευρά και 20 χοντρά
από την άλλη, στολισμένη στο κέντρο μ' ένα στόλισμα ωοειδές και σιδερένιες λάμες σκαλισμένες.
Άλλες χτένες είναι φτιαγμένες από ελεφαντόδοντο, κοκάλινες από ταρταρούγα και από μπρούντζο. Μερικές έχουν τέτοια διακόσμηση που τις κάνει πραγματικά έργα
τέχνης.
Έβαφαν τα μαλλιά κυρίως για να τα κάνουν ΞΑΝΘΑ .Το ξανθό ήταν το χρώμα που το εκτιμούσαν περισσότερο απ' όλα. Χρησιμοποιούσαν επίσης και μαλλιά πρόσθετα και
περούκες.
Η γυναίκα στη Μινωική Κρήτη
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά στη Μινωική Κρήτη ήταν η μεγάλη ελευθερία των γυναικών που συμμετέχουν σε κάθε εκδήλωση της κοινωνικής ζωής.
Έπαιρναν μέρος σε κάθε είδους εξωοικιακές ασχολίες συμμετείχαν σε επικίνδυνα αγωνίσματα, εξορμούσαν σε κυνηγετικές εκδρομές.
Έπαιρναν μέρος στις χορευτικές επιδείξεις.
Τις ενδιέφερε η περιποίηση του σώματος, του προσώπου, των μαλλιών.
Έβαφαν τα χείλια, τα μάτια τους, λέπταιναν τα φρύδια τους και φορούσαν κοσμήματα.
Τα φορέματα προκαλούν έκπληξη γιατί αφήνουν ακάλυπτα τα στήθη, έχουν περίτεχνες ζώνες και πολλούς φραμπαλάδες. Φορούσαν μπερέδες καπελίνα και άλλα
καλύμματα στο κεφάλι ενώ τα χτενίσματα ήταν περίτεχνα.
Συμπλήρωναν την κόμμωση με ταινίες και δικτυωτά πλέγματα, αφήνοντας μικρές μπούκλες να στεφανώνουν το πρόσωπο.
Η ισοτιμία των γυναικών στην Μινωική Κρήτη φανερώνει μια ανώτερη αντίληψη της ζωής.
Τις φαντάζεται κανείς να ζουν στα κομψά και απλά επιπλωμένα σπίτια τους, δροσερά το καλοκαίρι και θερμασμένα το χειμώνα, με κινητά μαγκάλια, με δωμάτια
ολόφωτα και άλλα μισοσκότεινα που ακόμα και τη μέρα πρέπει να φωτίζονται από τους λύχνους και βλέπει ότι ιδιαίτερη φροντίδα τους είναι η ομορφιά τους. Το νερό που κυλά άφθονο στα
διαμερίσματα τους δείχνει πως ήξεραν ότι η κύρια βάση της ομορφιάς είναι η καθαριότητα.
Έπειτα έρχεται η σωματική άσκηση, που δίνει στο σώμα νεανική ευλυγισία, χάρη και κομψότητα.
Οδηγούν ίσως τα άρματα, παίρνουν μέρος στα ακροβατικά γυμνάσια με τον ταύρο και συμμετέχουν πάντα στις γιορτές, στις τελετές και στα συμπόσια.
~Το μπάνιο της Βασίλισσας~
Αντίθετα με ότι συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα που η γυναίκα ήταν κλεισμένη στα βάθη του σπιτιού η μινωίτισσα είναι πανταχού παρούσα.
Η αβρότητα των κυριών του μινωικού κόσμου τις τοποθετεί στις πρώτες θέσεις όταν γίνονται δημόσιες συγκεντρώσεις.
Φτάνουν με φορεία, που τα κρατούν δούλοι και κατεβαίνουν απ΄ αυτά κομψές και αρωματισμένες, γεμάτες πρόσχαρη διάθεση. Στις τοιχογραφίες προβάλλουν
φλύαρες και κοσμικές ενώ περιμένουν την έναρξη κάποιας τελετής.
Άλλοτε πάλι στα ήσυχα σαλόνια των μεγάρων καθισμένες ώρες γαλήνιες, κεντούν ή παίζουν ζατρίκιο.
Η επαφή με το άλλο φύλο τονώνει τη γυναικεία τους φιλαρέσκεια.
Από τα ειδώλια μας είναι γνωστή η μινωική μόδα.
Η κεντρική αρχή της είναι να τονίσει τη θηλυκότητα και τις καμπύλες του σώματος.
Οι φούστες των φορεμάτων, είναι πλούσιες, πολύχρωμες, με πολλά βολάν, άλλοτε με μεγάλες πιέτες, άλλοτε ολοκέντητες, άλλοτε με ζώνες πλατιές που δένουν
σε φιόγκους ή σφίγγονται στη μέση.
Το κορσάζ πολύ στενό αφήνει συνήθως το στήθος γυμνό, έχει κοντά μανίκια και στολίζεται με κορδέλες, κεντήματα και κάποτε με πανύψηλους γιακάδες.
Συχνά φορούν καπέλα και έχουν πάντοτε πλούσια μαλλιά χτενισμένα πολύπλοκα και στολισμένα με κοσμήματα.
Πλούσιες και φτωχές τρελαίνονται για τα κοσμήματα, ακριβά ή φτηνά.
Συχνά όταν κυκλοφορούν ξυπόλυτες στα γυαλισμένα αστραφτερά δάπεδα των σπιτιών τους έχουν βραχιόλια στα πόδια τους.
Φυσικά άλλοτε φορούν παπούτσια.
Αυτές οι θερμές μεσογειακές γυναίκες είναι βέβαιο πως βάφουν τα χείλη, το πρόσωπο, τα νύχια των χεριών και των ποδιών τους ίσως και τα μαλλιά
τους
πηγή: Αρχαιολογία-Archeology (facebook)
Hellenic Glory